blogcu: SENİ ANLATMAK ZOR..!!

29 Şubat 2008 Cuma

SENİ ANLATMAK ZOR..!!

MISRALARA ANLATAMIYORUM BİRTANEM SENİ ŞİİRLERE DÖKEMİYORUM O EŞSİZ GÜZELLİĞİNİ ŞARKILARDA ANLATAMIYORUM BEDENİMİ SARAN SEVGİNİ VE DE SENİ ANLATMAK O KADAR ZORKİ NE SAYFALAR DOLUSU KELİMELER NE DE BİTMEK BİLMEYEN HAYALLER SENİ ANLATMAK O KADAR ZORKİ AŞKIM..GÖZLERİMDE AŞKININ FERİ DUDAKLARIMDA SEVDAMIZIN SESİ KALBİMDE İŞTE ORADA SÖNMEK BİLMEYEN VOLKANLARIN ALEVİ YAĞMURLARIN TAŞKIN SELİ GÖKYÜZÜNÜN UZAK TEMELİ SENİ ANLATMAK VARYA GÜZELMİŞTE O SENİ SEVDİĞİMİN BİTİP TÜKENMEYEN ESERİ..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

BÖYLE SEVDİM..!!

BÖYLE SEVDİM İŞTE
Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören.Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka yerde olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın,orada kalmalıydın. çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle. çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim.Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın,en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana.İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle...Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim.Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen girebilirdin.Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı,gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu,olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da.Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve o doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman.Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.Seni severken yorulmadım. çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim.Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.Sevdim işte ötesi yok...